Według konserwatywnych szacunków, depresja dotyka ponad 121 milionów ludzi na całym świecie. Dotychczasowe doświadczenia pozwalają sądzić, że ćwiczenia fizyczne mogą wspomagać farmako – i psychoterapię w tej chorobie. Na łamach JAMA ukazała się praca Gary’ego Cooneya i wsp. dotycząca zastosowania ćwiczeń fizycznych w leczeniu depresji. Przedstawiona praca jest podsumowaniem przeglądu bazy Cochrane oceniającego, czy ćwiczenia przynoszą poprawę u pacjentów z depresją.
Do analizy wybrano 39 badań. Używane w nich skale oceny nasilenia depresji przekonwertowano na skalę Becka (liczba punktów do 10 oznacza minimalne objawy depdesyjne, powyżej 30 – ciężką depresję). W całej analizowanej populacji wykazano, że ćwiczenia fizyczne były związane z większym obniżeniem punktacji w skali Becka niż w grupie kontrolnej (w 35 badaniach) (różnica wynosiła około 5 punktów). Jednak analizując jedynie sześć wyselekcjonowanych badań o najbardziej poprawnej metodologii (n=464) autorzy nie stwierdzili znamiennej zależności między ćwiczeniami a poprawą samopoczucia pacjentów z depresją. W siedmiu badaniach (n=189) nie stwierdzono różnicy między ćwiczeniami a psychoterapią, a w czterech – między ćwiczeniami a leczeniem przeciwdepresyjnym. Analiza podgrup wykazała, że istnieje umiarkowana zależność między punktacją w skali Becka a ćwiczeniami aerobowymi i nieco silniejsza dla ćwiczeń oporowych. Te dwa rodzaje ćwiczeń nie zostały jednak bezpośrednio porównane.
Przedstawiona meta-analiza sugeruje, że ćwiczenia fizyczne mogą mieć korzystny wpływ na samopoczucie pacjentów, jednak wykazana zależność była niewielka a większość badań obejmowała małe grupy i ich metodyka badań pozostawiała wiele do życzenia. Optymalny rodzaj, intensywność i częstość ćwiczeń muszą zostać dokładniej określone na dużych grupach chorych.
Opracowane na podstawie: JAMA / 18 czerwca 2014
Magdalena Wiśniewska
Gary Cooney i wsp. Exercise for Depression, LINK: JAMA 2014;311:2432
