Lęk w depresji

Często zespoły depresyjne i lękowe występują równocześnie. Tak jest w ponad połowie przypadków depresji.

Według Światowej Organizacji Zdrowia zaburzenia lękowe u blisko 60% chorych poprzedzają zaburzenia afektywne, a u 26% chorych epizod lękowy pojawia się w tym samym roku co epizod afektywny. Zaledwie u 15% chorych epizod afektywny poprzedza epizod lękowy.

W przeciwieństwie do lęku, depresja jest zjawiskiem rozwijającym się u pacjenta ewolucyjnie, związana jest z wykształceniem ewolucyjnego sposobu myślenia o sobie w powiązaniu z powolną i niekorzystną adaptacją do przewlekle działających stresorów.

Lęk jest zazwyczaj odpowiedzią na utrzymujący się stres.

W stanach depresyjnych dochodzi do powstania wtórnych sądów depresyjnych z negatywną samooceną i w konsekwencji – podejmowaniem niekorzystnych decyzji życiowych.

Zarówno w stanach depresyjnych jak i lękowych pacjenci dostosowują się do swoich objawów np. wycofując się z życia, jednak to w przypadku depresji zakładają, że są to ich własne, a więc niewłaściwe decyzje.

Biorąc pod uwagę częste współwystępowanie zespołów depresyjnych i lękowych, istotny jest właściwy dobór leków przeciwdepresyjnych, tak aby leki te działały równocześnie na oba typy zaburzeń.

Ważne, żeby wiedzieć, że mylne rozpoznanie zespołu lękowego zamiast depresyjnego i w konsekwencji przyjmowanie tylko leków przeciwlękowych prowadzi z czasem do nasilenia zaburzeń depresyjnych.