Desynchronizacja rytmów okołodobowych jest coraz częściej uznawana za istotny czynnik w patofizjologii depresji. Wahania nastroju ukazują charakterystyczne zmiany okołodobowe u pacjentów depresyjnych, przy czym większość pacjentów zgłasza gorsze samopoczucie rano.
Łącznie z obniżonym nastrojem, zaburzenia rytmu sen-czuwanie są jednym z okołodobowych i zasadniczych cech depresji – prawie wszyscy pacjenci z dużym epizodem depresji zgłaszają jakąś postać zaburzeń snu. Leczenie bezsenności w depresji jest celem nadrzędnym, ponieważ bezsenność jest najczęstszym objawem utrzymującym się u chorych, na podstawie którego można przewidzieć ewentualne pogorszenie stanu psychicznego i nawrotu choroby w przyszłości. W ten sposób jasnym okazał się terapeutyczny potencjał resynchronizacji rytmów okołodobowych u pacjentów cierpiących na depresję prowadząc do nowego obszaru badań farmakologicznych.
Nowym podejściem do leczenia depresji jest zastosowanie leków melatonergicznych. Przywrócenie rytmów okołodobowych przyczynia się do większej skuteczności przeciwdepresyjnej leków z tej grupy, w porównaniu z wcześniej stosowanymi grupami terapeutycznymi. Wyższa skuteczność, dodatkowe korzyści kliniczne oraz korzystny profil bezpieczeństwa czynią leki z tej grupy obiecującą nową alternatywą w terapii depresji.
Depression Tribune; Tom 1 – Zeszyt 1; Prof. Raymond W Lam
